De auteur lijkt geobsedeerd door seks en voortplanting. De hoofdpersoon van de roman richt na de schipbreuk eerst een kolonie van opvarenden op. De eerste taak die hem wacht: het verdelen van 74 vrouwen over 307 mannen. De officieren krijgen elk één vrouw, de rest van de mannen moet een vrouw delen met anderen. De Europeanen trekken dieper landinwaarts en vinden precies dit zelfde systeem bij de oorspronkelijke bewoners, de Sevaramben.
Polygamie, polyandrie en collectieve huwelijksrituelen worden beschreven.
Opmerkelijk: vrouwen die het met veel mannen doen, worden slechts zelden zwanger, terwijl de ‘monogamen’ veel kinderen krijgen.
De auteur lijkt hiermee te willen zeggen dat hooligans zich zo niet verschrikkelijk snel voortplanten als men zou verwachten.
Na een strenge controle op “Napelsche” (geslachts)ziekte krijgen de Europese mannen ieder een ‘bijslaap’.
De Sevaramben zijn zeer relaxed en aanbidden de zon. Ze kennen een ingewikkelde basisdemocratie met verkiezingen van osmasionten, coenobiarchen,brosmasionten en sevarobasten.
Kinderen worden op de leeftijd van 7 jaar bij hun ouders weggehaald.
(illustraties uit de Nederlandse editie, Call no Ut 8/113)