Op deze dag begonnen de colleges aan de Universiteit van Istanboel. De meerderheid van de docenten was nu Duits. In Hitler-Duitsland hadden deze wetenschappers hun baan verloren omdat ze Joods waren, of om andere reden ongewenst. In Turkije zaten de universiteiten juist om westerse geleerden te springen. Onder leiding van Kemal Atatürk was in 1922 een moderniseringsproces in gang gezet waarbij de ogen westwaarts werden gericht. Een drastische reorganisatie van de universiteiten hoorde hierbij. Honderden hoogopgeleide Duitsers, later ook Oostenrijkers, wisten vanaf 1933 weg te komen richting Istanboel en Ankara. Onder hen veel medici, juristen en economen, maar ook musici als Paul Hindemith, die in Ankara een conservatorium op zou richten.
De meeste Duitsers bleven tot na de Tweede Wereldoorlog. Het droeve woord heimatlos integreerde als haymatloz in het Turks; beide in de betekenis van ontheemd.