Het recht op betaalde vakantie voor handarbeiders was in de negentiende eeuw nog lang niet gemeengoed. Ook verpleegsters werden in die tijd als handarbeidsters beschouwd. In juli 1864 begon het Westminster hospitaal in Londen met twee weken betaald verlof voor de verpleegsters. Daarin liepen de zusters voor op andere beroepen - mogelijk een erkenning van het afmattende karakter van de ziekenzorg. De nachtzusters in dit hospitaal hadden er meestal al een hele werkdag opzitten en waren te moe om hun patiënten de aandacht te geven die ze nodig hadden. Ze kregen 1 shilling per nacht betaald. Eten en drinken werd door de directie niet verstrekt. Dit laatste probleem werd wel creatief opgelost door brandewijn, runderbouillon, pap en andere spijzen aan te laten rukken "voor de patiënten". De hongerige zusters aten alles vervolgens zelf op.
Carol Jelmstadter and Judith Godden, Nursing before Nightingale, 1814-1899 (2011) 60