Sommige historici beschouwen het verminken en doden van vee en andere dieren als een daad van sociaal protest. Een veroordeelde dierendoder in Norwich, Engeland, voegde aan zijn daad een geschreven boodschap toe die deze visie lijkt te bevestigen. Edmund Botwright, een smid in dienst van een hereboer, hing twee stiertjes op en liet op de plaats delict een briefje voor zijn werkgever achter: 'your Exampel is, to have the poor all starved to deth you damnd raskell. You bluddy farmer could not live if it was not for the poore, tis them that kepe you bluddy raskells alive, but their will be a slauter made amongst you verry soone. I shood verry well like to hang you the same as I hanged your beastes You bluddy rogue I will lite up a little fire this first opertunity...' (Norwich Mercury, 8 juni 1844)
Twee dagen later gingen inderdaad de boerenschuur, de stallen en vier stuks vee in vlammen op. Botwrights grootste grief was dat zijn werkgever een sleepploeg had aangeschaft, die het arbeidsintensieve handwerk grotendeels overbodig maakte.
John E. Archer, 'By a flash and a scare'. Arson, Animal Maiming, and Poaching....(Oxford 1990) 215-216