De ontdekking van zilver in Cerro Rico, Bolivia, leidde tot de stichting van de mijnstad Potosí op 10 april 1545. Francisco de Toledo, de Spaanse goeverneur in dit gebied van 1569 tot 1581, bedacht het zogenaamde mita systeem. De mita van Potosí was een soort dienstplicht, waarbij de plaatselijke gemeenschappen verpicht waren een bepaald aantal arbeiders (mannen tussen de 18 en 50) aan de Spaanse overheid ter beschikking te stellen voor arbeid in en rond de mijnen. Het mita systeem was oorspronkelijk een uitvinding van de Inca's, maar werd door de Spaanse kolonisten aangepast en uitgebreid om in de toenemende behoeften van de mijn-economie te voorzien.
Raquel Gil Montero schrijft over dwangarbeid en andere vormen van arbeid in Potosí en de andere grote Boliviaanse mijn San Antonio del Nuevo Mundo in een artikel in IRSH (56, 2011, special issue): 'Free and Unfree Labour in the Colonial Andes in the Sixteenth and Seventeenth Centuries'. De auteur richt zich vooral op de leefomstandigheden van de uit de inheemse bevolking afkomstige arbeidskrachten.