De ellende op de Krim was nog lang niet ten einde toen op 30 maart 1856 de Krimoorlog officieel afgelopen was. Landbouwgronden op het schiereiland lagen braak, wijngaarden waren vernield. De veestapel en de mankracht voor de landbouw waren grotendeels gesneuveld. De Krim-Tataren, een bevolkingsgroep verwant aan de Turken, verlieten in grote getale het Russische Rijk, daarmee bijdragend aan het verder oplopen van het toch al grote tekort op de arbeidsmarkt. Er gingen geruchten dat de tsaar het schiereiland wilde zuiveren van ongewenste elementen, Tataren in het bijzonder. Tataarse families verschenen en masse voor de autoriteiten om toestemming te vragen voor emigratie naar het Ottomaanse Rijk. Eind 1860 hadden al meer dan 165.000 Tataren de Krim verlaten. Het was niet de laatste exodus, de massa-deportaties van Krim-Tataren op last van Stalin (1944) moesten nog komen.
Uit Leonard Friesen, Rural Revolutions in Southern Ukraine. Peasants, Nobles, and Colonies 1774-1905 (2008) 107-108