In het kader van de Wereld Dag van de Persvrijheid op 3 mei besteedt het IISG aandacht aan het exilblad Freie Presse, in 1933 door gevluchte Duitse socalisten in Amsterdam uitgegeven. Vrije media waren in Duitsland meteen door de Nazi's verboden. Freie Presse moest een tegenwicht tegen Nazi propaganda bieden aan Duitstaligen buiten het Derde Rijk. Maar ook werd het blad illegaal verspreid in Duitsland.
In Nederland ontstonden er al snel na Hitlers machtsovername politieke en humanitaire initiatieven. Op 22 maart hielden de SDAP en de NVV een protestbijeenkomst in de Diamantbeurs. Hier richtte men zich nog vooral op de anti-joodse politiek van het Hitlerregime. Niet lang daarna werd een Comité voor Politiek Duitse Vluchtelingen opgericht. Dit gemengd Nederlands-Duitse comité stond onder voorzitterschap van Emil Gross, tot april de voorzitter van de Sozialistische Studentenschaft in Berlijn.
In mei 1933 ontstond binnen kringen van de SDAP het idee om een Duitstalige krant voor het grensgebied uit te geven. Hij zou Freie Presse gaan heten. Het zou een politiek-cultureel weekblad moeten worden met een hoge oplage. Er werd vanuit gegaan dat gezien de aanwezigheid van 400.000 Duitssprekenden in Nederland er toch wel een oplage van 20.000 mogelijk moest zijn. Ook, illegale, verspreiding in Duistland hoorde expliciet tot de wensen. Het blad was bedoeld om uitgaande van een sociaaldemocratische visie een tegenwicht te bieden aan de Nazipropaganda in Duitsland en in die gebieden in Nederland waar veel Duitsers verbleven. Groepen die men speciaal op het oog had waren Duitse arbeiders in de Twentse textielindustrie en in Zuid-Limburg werkzame Duitse mijnwerkers die daar op dat moment in groten getale werkten.
Lees meer over:
- Achtergrondinformatie over Freie Presse, inclusief bronnen en literatuur
- De complete digitale versie van het weekblad
Deze bijdrage van Huub Sanders verschijnt ter gelegenheid van 3 Mei Wereld Dag van de Persvrijheid. Lees alle bijdragen t.g.v. World Press Freedom Day.