Tijdens de crisis van de jaren '80 werd loonstijging als een bedreiging voor de Nederlandse economie beschouwd - zowel door de gevestigde vakbeweging als door overheid en werkgevers. Op 24 november 1982 sloten de bonden (FNV and CNV) en werkgeversorganisaties een historische overeenkomst, het Akkoord van Wassenaar, waarbij de bonden zich verplichtten tot loonmatiging in ruil voor de belofte van de werkgevers om meer banen te creëren. Door het Akkoord daalde het loonpeil met een verdere 4 procent. Aan de andere kant steeg het banenaanbod met 8 procent. Veel nieuwe banen waren laagbetaald en/of part time. De werkloosheid nam nauwelijks af.
Meer lezen? Sjaak van der Velden, 'Strikes behind the Dykes', in: Strikes around the World, 1968-2005 (Amsterdam 2007)