Op 29 november 1781 begon de bemanning van het Britse slavenschip "Zong" (voorheen het Zeeuwse slavenschip "Zorg") met het overboord gooien van Afrikaanse opvarenden. Zo'n 130 slaven stierven de verdrinkingsdood. De reder had een verzekering op de levende have afgesloten en kon nu een claim indienen bij de verzekeringsmaatschappij. Dat leverde meer winst op dan de slaven op de markt te verhandelen. In de geschiedschrijving is deze massamoord tot nu toe vooral beschreven als een voorbeeld van verzekeringsfraude en van het commercieel instinct van de Britse slavenhandelaren.
In een artikel in de IRSH (december 2012) besteedt Jeremy Krikler aandacht aan deze overwegingen. Maar hij plaatst de gebeurtenis ook in het bredere verband van de cultuur rond de selectie van slaven, een proces waarin de scheepsdokters een prominente rol speelden.