Frederik de Tweede, keizer van het Heilige Roomse Rijk, vaardigde de 'Wetten van Melfi', ook wel Liber Augustalis genoemd, uit op 1 september 1231 vanuit het kasteel van Melfi (nu in de provincie Basilicata, Italië). De wetgeving strekte zich uit over een groot gebied en beoogde de macht van de feodale adel in te perken en die van vorst en staat te vergroten. Vrije mannen en stedelingen werden gelijk voor de wet verklaard. Wat de arbeidswetgeving betreft, kregen baljuwen van de vorst de taak maximum-lonen vast te stellen voor verschillende beroepen, niet alleen handwerkslieden, maar ook druivenplukkers en maaiers. Wie een hoger loon eiste of uitbetaalde, kreeg een forse boete. Waarschijnlijk dienden de maatregelen om de belangen van de stedelijke elite te waarborgen. Deze arbeidswetgeving is de oudst bekende in Europa.
Deze en andere arbeidswetten in het Europa van de Middeleeuwen vormen het onderwerp van Catharina Lis en Hugo Soly, 'Labor Laws in Western Europe, 13th-16th centuries: patters of political and socio-economic rationality' in Working on Labor, 2012, 299-321.