"Het gebrek aan werkzekerheid en de vreselijke arbeidsomstandigheden, het constant de eindjes aan elkaar moeten knopen op basis van een schrieperig loon; de dagelijkse gevaren van het rijden in druk verkeer, overgeleverd aan de grillen van veeleisende passagiers...; het bijtende sarcasme en de pesterijen die men nu al vijftig jaar ondervindt van de kant van de taxicontroleurs vanuit de branchevereniging, dat alles tesamen resulteert in 'taxitis', een beroepsziekte van taxichauffeurs, een toestand van chronische benauwdheid; acute stress en nerveuze spanning zuigen de kracht uit de chauffeur weg, ondermijnen zijn lichamelijke conditie, doen een aanslag op zijn uithoudingsvermogen en veerkracht, hollen zijn gevoel van eigenwaarde en zelfrespect uit." (Taxi Times, juli 1964)
Graham Russell Gao Hodges, Taxi! A Social History of the New York City Cabdriver (2007) 5