Kooplieden van de Hanze waren aan strikte regels met betrekking tot de liefde gebonden. De statuten van het Hanzekantoor in Bergen (Noorwegen) bepaalden in de vijftiende eeuw dat iedere Hanzeman die een in deze stad woonachtige vrouw 'aanzette tot immorele daden' per direct verbannen zou worden. Een duidelijke regelgeving werd geformuleerd op het congres van de Hanze in Lübeck op 28 mei 1498. Het werd Hanzekooplieden ten strengste verboden zich te verloven of in het huwelijk te treden met niet tot het Hanzeverbond behorende vrouwen. Het was ook niet toegestaan met een vrouw, in of buiten de echt, samen te leven in de panden van de Hanze. Waarschijnlijk speelden overwegingen van ruimtelijke en economische aard bij deze congresbesluiten een rol. De aanwezigheid van vrouwen en kinderen in de kantoren zou een heel ander soort huisvesting vergen en dat zou ook veel duurder zijn. Een koopman die buiten de organisatie om trouwde, zou, zo vreesde men, zich aan de controle van de Hanze onttrekken en een serieuze concurrent kunnen worden.
Justyna Wubs-Mrozewica, Traders, Ties and Tensions...(2008) 143-145